Ook hier sneeuwpret!

WHEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!
Oeps, sorry! Dat was echt per ongeluk dat ik je in de sneeuw duwde....

Ijspegeltje -- een belangrijk onderdeel van het sneeuwfort in aanbouw...

....zoals je kunt zien. Een van de ijspegels was helaas gesneuveld toen Madeleine probeerde hem in de oprit te planten....

Een uiteraard: een sneeuwengeltje!

Speciaal met de handtekening van de artiest, alleen maar te lezen wanneer je uit het raam kijkt op de derde verdieping.

Kerstmis 2009 - het komt eraan...

Na een vlotte reis (9 uur rijden) zijn we inmiddels in Chautauqua beland bij de familie van Casey. Allebei haar broers waren al hier en Casey's oma is inmiddels ook gearriveerd vanuit Florida. De hele familie is compleet & het is de hoogste tijd dat de kerstboom versierd word voor het te laat is!
Madeleine weet precies waar iedereen de versierselen moet hangen

Kersteieren/paasballen?

Alleen bij de hogere takken heeft ze nog wat hulp nodig..

En aan het eind van de avond leest overgrootmoeder Julie een kerstverhaaltje voor -- die kans krijgen we niet vaak!

Iets te veel van het goede????

Zoals jullie misschien nog weten van een kerstkaart van een aantal jaren geleden,hebben wij in Torrington een heuse kerstattractie: het kerst huis! De electriciteitsmaatschappij is erg blij met deze mensen, maar hun buren waarschijnlijk iets minder. Als je denkt dat de buitenkant van het huis iets te veel van het goede is, dan moet je echt eens binnen komen kijken: elke vierkante centimeter is bedekt met bewegende, knipperende lampen, bewegende kerstmannetjes en zelfs een hele serie treintjes en vleigtuigen die op rails rijden die van het plafond hangen door de alledrie de verdiepingen van dit huis. Dit jaar, vlak voordat we op pad gingen voor de feestdagen mocht Madeleine laat op blijven om dit fenomeen van dichtbij mee te maken. Helaas wil ze nu elke avond terug....

Een zondagavond in Torrington...

Met de kerstdagen voor de deur word er al heel wat afgebakken -- Casey bakt altijd allerlei lekkere dingen om aan vrienden en kenissen kado te doen (en meestal blijft er nog wel wat over voor ons). Madeleine is een echte baktaart en wil altijd meehelpen. Zoals je ziet kan ze zich al aardig redden in de keuken! Nog even en dan kunnen wij lekker TV kijken terwijl Madeleine eten kookt :)

Afgezien van al dat lekkers word er ook nog gewoon avondeten gegeten (niet door Madeleine gekookt). Jason zit vanavond voor het eerst in zijn grote stoel!

Blijkbaar bevalt het hem goed op die hoogte!

En na het eten, pajamas aan, een verhaaltje voorlezen en naar bed.

SNEEUW!!!!

Na wat vroege sneeuw en kou in oktober is het is hier de laatste weken belachelijk warm geweest. Dat is gisteren tot een wit einde gekomen met de eerste sneeuwstorm van het seizoen. Aangezien de grond nog niet bevroren was is een groot gedeelte van het witte spul weggedooit, maar al met al hadden we vanochtend nog genoeg over voor wat sneeuwpret!
He, leg die sneeuwbal eens neer! Ik vertrouw die roze rakker voor geen cent!

Het was hard werk, maar uiteindelijk hebben we toch nog genoeg sneeuw bij elkaar kunnen schrapen voor een sneeuwman(netje)

Tadaa!!

Echt kunst!

Thanksgiving was nog maar een dag voorbij en Madeleine kon haar enthusiasme niet meer bedwingen: beloofd is beloofd. Na een aantal jaren onze potplanten te hebben versiert alsof het kerstbomen waren (toegegeven: een van die potplanten is 3 meter hoog!) moest het er toch maar eens van komen: een echte nepboom. Aangezien we nooit thuis zijn met de kerstdagen en we er toch nog een beetje plezier van wilden hebben zijn we er maar voor gegaan en hebben we Madeleine haar beloofde kerstboom gegeven, inclusief een baby boompje voor haar eigen kamer. Het versieren is uiteraard een heel feest - zeker omdat alle ballen stuiterballen blijken te zijn. Ik moet toegeven dat het er best feestelijk uitziet laat in de middag wanneer de gordijnen al dicht moeten omdat het zo vroeg donker word. Het aftellen kan nu officieel beginnen!

Grote jongen...

Jason groeit zo snel, het is bijna niet bij te houden. Vijftien en een half pond inmiddels en 68,5 cm groot bij zijn 6-maandse controle. Zo ziet hij er de laatste dagen uit -- waarschijnlijk is hij tegen de tijd dat ik weer wat foto's op de blog zet alweer twee keer zo groot...

We moeten echt uitkijken, want als we hem niet genoeg te eten geven begint hij meteen op zijn eigen voeten te kauwen. Gelukkig kan hij nog wel lachen om zijn gezonde eetlust!

In het wild...

Ondanks dat het inmiddels bijna December is blijft het hier verbazingwekkend warm en daar moeten we van profiteren. Lekker dat we af en toe nog even een uurtje het bos in kunnen zonder sneeuwschoenen!

Mafkees in een doosje...

De prinses en de kikker...

Hoe ging dat sprookje ook alweer?

Bart had gelijk: ze bijten!

Ze hebben misschien nog geen tanden maar bijten kunnen ze! Toen een van de leraressen vorige week Jason in zijn stoeltje zette en zich omkeerde om zijn eten op te warmen, is een van de wat oudere baby's in zijn kamertje op de kinderopvang razendsnel naar hem toegekropen en heeft hem vol in het bolle wangetje gebeten! Afgezien van een paar flinke blauwe bijtafdrukken op z'n toet is er verder geen blijvende schade. Je blijft je verbazen met die kleintjes...

Casey kan er gelukkig ook nog mee lachen!

Goede helper!

Maar ga wel even uitvinden wat madam vanochtend gedronken heeft!

blaadjes & blaartjes

Het is weer zover -- de bomen zijn bijna helemaal kaal en onze tuin is bijna niet meer te vinden onder de bladerlaag die er op gedonderd is. Ik probeer dit moment altijd zo lang mogelijk uit te stellen, want na een paar uur harken, verschillende blaren op de handen en enkele flinke bulten bladeren in de bosrand blijkt dat ik nog maar nauwelijks zichtbare vooruitgang heb geboekt *zucht* Gelukkig heeft Madeleine me goed geholpen met het aangeven van hoe groot de bult bladeren is na ongeveer4 uur werk. Volgend weekeind gaan we er weer vrolijk tegenaan, want ik ben nog niet eens halverwege...

Halloween!

Jason vind het allemaal maar prachtig - ik zou het ook wel grappig vinden als ik de hele dag in zo'n pompoenpak rond kon lopen!

Herfst!

Ook hier is het herfst -- ondanks dat we al sneeuw hebben gehad is het hier toch nog wel erg mooi als de zon even tevoorschijn piept!

Jason praat! (en stuitert)

Deze is speciaal voor Julia omdat Jason helaas lag te snurken toen ze met hem wou praten vandaag. Hier kun je in ieder geval zien dat er aardig wat geluid uit dat mannetje komt. Volgens mij probeert hij hier te zeggen: "He, leg die camera eens neer zodat je me uit dit stuiter geval kunt halen -- ik ben een beetje moe!"

Gelukkig is dat nog allemaal goed gekomen!

Kijk pap, ik ben op televisie!

slangenbezweerder

Jong geleerd....???

Inhaalslag

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat foto's op onze blog heb gezet. Niet dat er niets te vertellen was. En er was ook geen gebrek aan foto's. Er was gewoon geen tijd! Ik heb vanavond hard geprobeer om de schade een beetje in te halen. Hier zijn alvast wat nieuwe "spruitenplaten" met weinig of geen commentaar om iedereen alvast wat op de hoogte te brengen. De andere hoofdstukjes laten hopelijk een beetje zien waarom het hier zo druk is geweest de afgelopen weken.

Beetje moe?

Goed oefenen!