Halloween!

Jason vind het allemaal maar prachtig - ik zou het ook wel grappig vinden als ik de hele dag in zo'n pompoenpak rond kon lopen!

Herfst!

Ook hier is het herfst -- ondanks dat we al sneeuw hebben gehad is het hier toch nog wel erg mooi als de zon even tevoorschijn piept!

Jason praat! (en stuitert)

Deze is speciaal voor Julia omdat Jason helaas lag te snurken toen ze met hem wou praten vandaag. Hier kun je in ieder geval zien dat er aardig wat geluid uit dat mannetje komt. Volgens mij probeert hij hier te zeggen: "He, leg die camera eens neer zodat je me uit dit stuiter geval kunt halen -- ik ben een beetje moe!"

Gelukkig is dat nog allemaal goed gekomen!

Kijk pap, ik ben op televisie!

slangenbezweerder

Jong geleerd....???

Inhaalslag

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat foto's op onze blog heb gezet. Niet dat er niets te vertellen was. En er was ook geen gebrek aan foto's. Er was gewoon geen tijd! Ik heb vanavond hard geprobeer om de schade een beetje in te halen. Hier zijn alvast wat nieuwe "spruitenplaten" met weinig of geen commentaar om iedereen alvast wat op de hoogte te brengen. De andere hoofdstukjes laten hopelijk een beetje zien waarom het hier zo druk is geweest de afgelopen weken.

Beetje moe?

Goed oefenen!

weertje!

Twee weken geleden was er op mijn kantoor een open dag en een vogeltrek-festival met allerlei activiteiten. Ik moest 's middags om 3 uur een lezing geven, en aangezien het op een zaterdag was moest Casey 's morgens werken. Toen zij om een uur of een thuis kwam ben ik meteen in de auto gesprongen en naar mijn werk gereden (een uur rijden van Torrington). Ik was mooi op tijd daar, heb mijn lezing gegeven, met wat mensen gepraat en de tent afgesloten aan het eind van de middag om een uur of vijf. De lucht zag er wel wat onheilspellend uit, maar het was eigenlijk best lekker zomers warm en vochtig buiten, iets dat we al een een paar weken niet hadden gehad. Een beetje miezerregen, maar niets bijzonders. Ik ben in mijn auto gestapt om terug naar huis te rijden, en zodra ik de motor startte en de radio aanging was er meteen een noodweer-waarschuwing op de radio: er was een tornado gesignaleerd over het water ongeveer 10 km ten zuiden van waar ik was en hij kwam met een noodgang mijn kant op! Hmmm..

Ik wilde eigenlijk toch wel zo snel mogelijk naar huis en had weinig zin om te blijven waar ik was -- mijn kantoor is namelijk in een houten gebouw direct aan de kust met geen enkele schuilmogelijkheid. Tot overmaat van ramp zag ik dat ik ook geen benzine in de auto had (lampje was al aan). Dat zou natuurlijk helemaal feest zijn om midden op de snelweg zonder benzine te zitten met een tornado vlak achter me! Uiteindelijk ben ik er maar snel vandoor gegaan in de hoop dat ik sneller kon rijden dan de tornado zich bewoog en dat ik genoeg benzine had om een eindje landinwaards te rijden zodat de storm in ieder geval wat afgezwakt was tegen de tijd dat 'ie me inhaalde terwijl ik ergens benzine stond te pompen. Nou, ik was nog geen twee minuten onderweg en zat er gelijk midden in! Je zag geen hand voor ogen vanwege de regen! Gelukkig stonden de meeste auto's langs de weg zodat ik snel een beetje door kon rijden, en mijn plan werkte: tegen de tijd dat ik bij de pomp stond was de grootste dreiging voorbij en kwam ik er met een nat pak vanaf. Wel indrukwekkend! Ik had mijn camera op het dashboard gezet en heb af en toe een paar foto's gemaakt. De kwaliteit is niet geweldig, maar het geeft een beetje een idee hoe het er aan toe ging...

Met een beetje fantasie kun je de "slurf" van de tornado zien in de laatste foto -- over het water, een eind achter de fabriek

kikkers in de sneeuw?

De voornaamste reden dat ik de laatste weken geen tijd heb gehad om mijn blog-foto's bij te houden was dat ik een week of 3-4 geleden de exclusieve opdracht heb gekregen om een flink aantal amfibieen en reptielen te fotograferen voor een boekproject van het Smithsonian Museum, het nationale natuur, cultuur en historisch museum van de VS, in Washington DC. Het ambitieuze plan is om de duizelingwekkende diversiteit van het leven over te brengen in een boek dat schijnbaar alles van bacterieen to bomen, walvissen en koralen omvat. Het boek wordt uitgebracht in samenwerking met de uitgever van de "ooggetuigen" series -- de boeken waarin alle afbeeldingen van plantjes en beestjes op een witte achtergrond zijn geplaatst, alsof ze uit hun natuurlijke omgeving geknipt zijn. Om dit effect te bereiken heb ik in de kelder een kleine fotostudio gemaakt en heb de laatste weken in de avonduren ruim 2000 foto's geknipt van allerlei beestjes. De komende weken ga ik met mijn studio de hort op om nog meer beestjes te knippen in dierentuinen en andere collecties in de buurt. Hieronder alvast een paar voorbeelden:

De laatste plaat is niet voor het boek. Ik probeer ook nog wat andere, wat meer creatieve plaatjes to schieten als ik deze beestjesvoorhanden heb. Leuk werk voor de avonduurtjes!

Pompoenentijd!

Het is past echt herfst als de pompoenen er weer zijn. Dat feestelijke oranje vrolijkt je weer helemaal op als je 's morgens voordat het licht is buiten lekker ijs van de auto staat te krabben in de eerste sneeuwstorm van het jaar... Okee, misschien niet helemaal...Ik moet toegeven dat ik nog niet echt klaar ben voor de kou, sneeuw en kale bomen. In ieder geval maken deze foto's me nog een beetje vrolijker. Nog maar 6 maanden en dan is het weer lente!

Uiteraard is alleen de pompoen die onderaan de berg ligt geschikt voor Madeleine's kunstwerk!
"Okee, laad maar vol!"

Maar het eindresultaat is wel vrolijk!

lachspiegel

Madeleine is al zo'n kleine smurf, maar zo blijft er helemaal niets van over...