Echt kunst!

Thanksgiving was nog maar een dag voorbij en Madeleine kon haar enthusiasme niet meer bedwingen: beloofd is beloofd. Na een aantal jaren onze potplanten te hebben versiert alsof het kerstbomen waren (toegegeven: een van die potplanten is 3 meter hoog!) moest het er toch maar eens van komen: een echte nepboom. Aangezien we nooit thuis zijn met de kerstdagen en we er toch nog een beetje plezier van wilden hebben zijn we er maar voor gegaan en hebben we Madeleine haar beloofde kerstboom gegeven, inclusief een baby boompje voor haar eigen kamer. Het versieren is uiteraard een heel feest - zeker omdat alle ballen stuiterballen blijken te zijn. Ik moet toegeven dat het er best feestelijk uitziet laat in de middag wanneer de gordijnen al dicht moeten omdat het zo vroeg donker word. Het aftellen kan nu officieel beginnen!

Grote jongen...

Jason groeit zo snel, het is bijna niet bij te houden. Vijftien en een half pond inmiddels en 68,5 cm groot bij zijn 6-maandse controle. Zo ziet hij er de laatste dagen uit -- waarschijnlijk is hij tegen de tijd dat ik weer wat foto's op de blog zet alweer twee keer zo groot...

We moeten echt uitkijken, want als we hem niet genoeg te eten geven begint hij meteen op zijn eigen voeten te kauwen. Gelukkig kan hij nog wel lachen om zijn gezonde eetlust!

In het wild...

Ondanks dat het inmiddels bijna December is blijft het hier verbazingwekkend warm en daar moeten we van profiteren. Lekker dat we af en toe nog even een uurtje het bos in kunnen zonder sneeuwschoenen!

Mafkees in een doosje...

De prinses en de kikker...

Hoe ging dat sprookje ook alweer?

Bart had gelijk: ze bijten!

Ze hebben misschien nog geen tanden maar bijten kunnen ze! Toen een van de leraressen vorige week Jason in zijn stoeltje zette en zich omkeerde om zijn eten op te warmen, is een van de wat oudere baby's in zijn kamertje op de kinderopvang razendsnel naar hem toegekropen en heeft hem vol in het bolle wangetje gebeten! Afgezien van een paar flinke blauwe bijtafdrukken op z'n toet is er verder geen blijvende schade. Je blijft je verbazen met die kleintjes...

Casey kan er gelukkig ook nog mee lachen!

Goede helper!

Maar ga wel even uitvinden wat madam vanochtend gedronken heeft!

blaadjes & blaartjes

Het is weer zover -- de bomen zijn bijna helemaal kaal en onze tuin is bijna niet meer te vinden onder de bladerlaag die er op gedonderd is. Ik probeer dit moment altijd zo lang mogelijk uit te stellen, want na een paar uur harken, verschillende blaren op de handen en enkele flinke bulten bladeren in de bosrand blijkt dat ik nog maar nauwelijks zichtbare vooruitgang heb geboekt *zucht* Gelukkig heeft Madeleine me goed geholpen met het aangeven van hoe groot de bult bladeren is na ongeveer4 uur werk. Volgend weekeind gaan we er weer vrolijk tegenaan, want ik ben nog niet eens halverwege...