Het mooiste huis in de HELE wereld (volgens Madeleine)

Het is weer die tijd van het jaar: de nachten worden langer, de dagen kouder en overal gaat de sfeerverlichting aan. Wij hebben inmiddels onze kerstboom ook al staan, en ik moet toegeven dat het best gezellig is al die lampjes! Normaal zou ik er niets op tegen hebben dat mensen hun huis ook een beetje versieren tijdens de feestdagen, maar stel dat je in de rustige, doodnormale straat in Torrington woont die op de onderstaande foto is afgebeeld. Voel je 'm al aankomen???


Er is namelijk een huis in Torrington dat iets te hard aan de sfeerverhogende middelen heeft gezeten...het beroemde "Christmas House" (of, zoals Madeleine het liefkozend noemt: "het allermooiste huis in de hele wereld!").
Sinds Madeleine al het hele jaar bleef vragen wanneer we weer eens naar het kersthuis gingen (er is daar 's zomers weinig te beleven) moest ik er weer eens aan geloven.

Ondanks dat ik er al verschillende keren geweest ben, blijft het telkens weer verbazingwekkend hoe iemand dit heeft kunnen bedenken! Wat een berg lampjes. En....dit wisten jullie vast nog niet...het is niet alleen de buitenkant, maar binnenshuis is ook elke vierkante millimeter bedekt met dingen die licht geven, muziek maken, bewegen, of op een andere manier proberen je een epileptische aanval te bezorgen -- ik bedoel, de sfeer verhogen.

Treintjes met kerstmannen rijden door de hele keet op rails die aan het plafond hangt, hele teddybeer-kerstkoren zingen je de oren van de kop, kortom je zintuigen zijn dagenlang overbelast na een paar minuten binnen. Gelukkig kunnen bezoekers een beetje bijkomen in de sfeervol ingerichte atmosfeer van de achtertuin (zie hieronder).

Jullie weten natuurlijk dat we een beetje op zoek zijn naar een nieuw huis. Nou, als het aan Madeleine lag kunnen we deze meteen kopen. Hoeft niet eens geschilderd te worden, het is helemaal perfect zoals het nu is!

:)

....Ik dacht dat jullie het nooit zouden vragen: natuurlijk heb ik de hele tour door het huis gefilmd! Hoe anders kan ik ooit aan iemand overbrengen hoe waanzinnig deze attractie is! Geniet maar lekker mee met jullie tour gids, Madeleine!

Ik ben benieuwd hoe lang Madeleine kan wachten voor ze opnieuw wil gaan....

Weer thuis.....

Gisterenmorgen, pijnlijk vroeg, was onze fijne vakantie in Nederland weer afgelopen. Na een paar hele gezellige dagen was het weer tijd om huiswaards te keren en waren Hanne en Noel zo vriendelijk om ons alvast een eindje op weg te helpen. De reis ging over de grond tot aan Brussel, van daar uit met het vliegtuig naar New York en tenslotte nog een paar uurtjes met de auto om weer thuis in Connecticut te komen.
Ondanks wat sneeuw en ijs onderweg waren we mooi op tijd op het vliegveld zodat we op ons gemakje "ons" vliegtuig konden bewonderen en we er zeker van waren dat onze koffers in het ruim geladen werden. Madeleine en Jason houden alles goed in de gaten!

Tijdens de hele lange vlucht (ruim 7 1/2 uur) was er van alles te zien uit het raampje, tenminste zolang we niet boven de wolken of over de Atlantische Oceaan vlogen.

Belgie, Engeland en Ierland zijn nog flink groen vergeleken met Connecticut! Ondanks het mooie uitzicht hebben we het grootste deel van onze vlucht doorgebracht met het wezenloos staren naar kleine televisieschermpjes - gelukkig hadden we dit keer zelf volledige controle over wat er bekeken werd!

En zolang de kinderen televisie aan het kijken waren konden wij even de oogjes dicht doen.

Inmiddels zijn we alweer een dag thuis. De reis was heel spoedig verlopen en we waren rond 5 uur 's middags onze tijd (11 uur 's avonds Nederlandse tijd) weer thuis. Wel heel moe, maar dat was snel verholpen toen we allemaal vroeg onder de wol waren. De koffers zijn ondertussen al uitgepakt, de was is gedaan, we hebben een heuse toren van chocoladeletters in onze kast liggen, en de kids zijn alweer net zo maf als voorheen na een goede nacht slapen (zoals je hierboven kunt zien). Morgen begint het gewone leven weer en gaan we allemaal weer naar school/kinderopvang/werk. Het was een hele fijne tijd en de vakantiefoto's komen hier binnenkort ook te staan - zodra ik even tijd heb om de vele honderden foto's te sorteren. Nogmaals heel erg bedankt voor al jullie gastvrijheid - moeten we snel weer eens doen!

wolkenkrabber

Je kunt wel merken dat het weer langzaam maar zeker wat minder aangenaam word buiten (morgen hebben we 100% kans op sneeuw en ijzel *ugh*) aan de afmetingen van de knutselprojecten die we binnen uit kunnen voeren.... Dit was het eindresultaat van Madeleine's plan om de grootste wolkenkrabber ter wereld te bouwen. Ik denk niet dat we dat uiteindelijk voor elkaar hebben gekregen, maar het ding paste niet meer binnen tenzij we het trappengat ingingen dus het is in ieder geval de grootste wolkenkrabber die in ons huis past. Maar goed dat we niet meer legoblokken hebben, want de winter moet nog beginnen!

Spaghetti-bekkie

Een klassieker!

Je kunt zeggen wat je wilt, maar ondanks dat hij dagelijks een enorme smeerboel weet te produceren heeft Jason toch een mooie hobbie: afwassen!

Zodra iemand aan de vaat begint duwt meneer meteen een stoel naar het aanrecht en duikt gelijk met beide handen in het sop!

HALLOWEEN!

Ons huis is sinds gisteren officieel omgetoverd in een spookhuis! Jason en Madeleine hebben hun uiterste best gedaan om alles op tijd versierd te hebben voor Halloween. Jason's voetspookjes hangen in de studeerkamer... ...en Madeleine heeft allerlei enge dingen geknipt, gekleurd en door het hele huis heen geplakt:

Een spook (als je goed kijkt zie je onderaan nog het frutseltje papier met de geluidseffecten erop)

En een enge heks (ook met geluidseffect)

Pompoenen overal (met een beetje hulp van papa en mama)

En dan is het eindelijk zover - het word donker, de pompoen lantaarns zijn aan buiten en de verklede kindertjes nemen de macht over buiten op straat. Madeleine kijkt vol spanning uit naar de 'Trick or treat" bezoekers die snoepjes komen halen in hun kostuums.

En onze kleine prinses is zelf ook nog even met papa op pad geweest om de buurt wat snoepgoed afhandig te maken - met groot success.

Madeleine's eerste officiele Halloween is achter de rug, maar we kunnen nog weken nagenieten van al dat snoep dat mevrouw verzameld heeft!

Een beetje herfstvakantie!

Casey had een lang weekeind & opa en oma kwamen een paar daagjes op visite terwijl het buiten prachtig herfstweer was - het leek wel een beetje op vakantie. En als het hier herfst is dan moeten er pompoenen aan geloven...het is tenslotte nog maar een week voor Halloween!

een beetje hakken....

... schilderen...

... en scheppen, en alles komt wel goed.

Jason gaat ondertussen een eindje wandelen tussen al die mooie bladeren.

Kijk - bijna een mond vol tandjes!

Nog een keer schommelen voordat het te koud word buiten

dat blijft leuk!

En dan, als het donker word, een kaarsje in de nieuwe pompoenlantaarn voor de sfeerverlichting!

En er is uiteraard geen betere manier om de sfeer er echt goed in te krijgen dan een optocht!

Als je die vrolijke snuiten ziet voelt het echt een beetje als vakantie!

De prinses en de kikker

Het is nog een week of anderhalf voordat het Halloween is, maar we moesten toch even zeker weten dat de kostuums pasten. Madeleine voelde zich weer helemaal een prinses in haar Sneeuwwitje jurk en Jason hangt meteen de clown uit in zijn geweldige kikkerkostuum!
Dat beloofd wat volgende week!

tijd voor weer wat willekeurige foto's...

Het gebeurd regelmatig dat we wat leuke foto's hebben, maar geen specifieke reden om ze op de blog te zetten. Nou, het is weer eens zo ver!

Vandaag was weer een prachtige herfstdag en daar moeten we van profiteren: nog meer blad harken! Hoera! Gelukkig vinden Madeleine en Jason het allemaal nog wel leuk.

Madeleine springt nog sneller in onze bladhopen dan mijn camera vast kon leggen!

En hop!

Jason blijft ook niet achter!
Onze harde werkers...ahum....
En na een dag buiten werken is het altijd fijn om even over de vloer te rollen.

We hebben de laatste dagen ook wat nieuwe persoonlijkheden in ons huishouden gezien, en tot onze verbazing hebben ze allemaal een favoriet huisdier:

Brandweer-Madeleine met haar zelf gevangen salamander...
En Prins Jason met zijn trouwe chihuahua!

Je ziet wel dat er hier nog genoeg te fotograferen valt!

Waarschuwing!

Bereid je maar vast voor....deze clown komt binnenkort jullie kant op....jullie zijn gewaarschuwd!

Surfin' USA from Twan Leenders on Vimeo.

Boe!

Ik gebruik voor mijn werk automatische infrarood camera's om uit te vinden wat voor beesten er in onze natuurgebieden voorkomen. Een paar dagen geleden heb ik de geheugenkaart van een van die camera's uitgewisseld en kon ik zien wie er de laatste 2,5 maand voor door is gelopen. Tot mijn verrassing stond op bijna de helft van de 98 foto's die de camera genomen had een eland! Dit natuurgebied is erg groot (honderden hectaren) en is omringd door nog veel meer bos (het is maar een paar kilometer van ons huis vandaan en onderdeel van hetzelfde bosgebied als onze achtertuin) dus je kunt daar vanalles verwachten. Telkens als ik dat gebied in ga vind ik elandsporen, maar dit is een heel zeldzame soort hier in Connecticut en niemand wilde me aanvankelijk geloven als ik ze vertelde dat we elanden in onze staat hebben. Nu heb ik het bewijs!

Af en toe poseert er eentje netjes!

Afgezien van de elanden heb ik verder weinig andere soorten geknipt deze keer. Een paar herten en dat was het verder wel.

Hoewel er nog een leuke verrassing tussen zat -- als je op onderstaande foto klikt om hem uit te vergroten kun je een grote uil op een van de takken zien zitten!

Wat een prachtig natuurgebied is dit - en zo dicht bij huis! Dit soort dingen maken mijn werk leuk: je weet nooit wat je elke dag tegen kunt komen! En het uitzicht mag er ook wel wezen!

Het is hier inmiddels al flink herfst, zoals je kunt zien!

het is weer zover....zucht...

Een mooie herfstdag om buiten te spelen in het warme, zonnige weer.
Ondanks dat er weing te maaien valt in onze tuin is dit nog steeds een van Jason's favoriete bezigheden....

...terwijl Madeleine mij helpt met mijn favoriete herfstbezigheid: heel, heel veel blad harken...*ugh!*

Het is voor haar leuker dan voor mij omdat de bergen blad groot genoeg zijn om in te verdwijnen als je maar een meter hoog bent. Dat is iets moeilijker voor mij.

En uiteraard is er iedereens favoriete bezigheid: een ritje op papa's zeil op weg naar de composthoop. Ik zie nu al uit naar de dag dat Madeleine mij door de tuin kan slepen :)