Een week of drie geleden is Casey weer met de kids naar Chautauqua afgereisd om nog wat tijd met haar familie door te brengen. De zomer is helaas de drukste tijd van het jaar op mijn werk dus ik kon niet zo lang vrij nemen als zij, maar we hebben al eerder deze zomer geexperimenteerd met treinen en dat ging prima. Aangemoedigd door dat succes hebben we besloten onze eerdere vakantie routine nog maar een keer te herhalen.
Casey, Jason en Madeleine zijn door mij op een geschikt station, anderhalf uur van ons huis, afgezet zodat ze van daaruit rechtstreeks naar Buffalo, New York, kunnen tuffen. Casey's vader staat aan de andere kant te wachten met twee geleende kinderstoeltjes in zijn auto, en een dik uur later is de familie op de plaats van bestemming. Madeleine is inmiddels zo'n geroutineerde reiziger, die trekt haar kleurboeken en vetkrijt tevoorschijn en daar heb je geen kind meer aan!
En Jason houd zich op zijn eigen manier bezig...
Na een voorspoedige reis was het natuurlijk weer feest om bij opa en oma te zijn. Hun huis is een waar vakantie-oord. Niet alleen was het daar wat koeler dan bij ons in Connecticut (lekker draaglijk heet en niet pijnlijk heet & vochtig zoals het hier al maanden is!) maar de broekmalders kunnen daar ook lekker rondom het huis spelen en meehelpen in opa's groentetuin.
Madeleine krijgt haar dagelijkse baktraining van oma: Pizza....
....perzikvlaai....
...frambozenijs.... mjam!!
Maar goed dat de vakantie bijna voorbij is anders moeten we allemaal op dieet. Ik hoop wel dat Madeleine goede aantekening heeft gemaakt, want dan kunnen we haar hier binnenkort ook in de keuken zetten!
En uiteraard de grootste attractie is de vijver. Zoals jullie al eerder hebben kunnen zien zwemmen Madeleine en Jason hier dagelijks vrolijk in rond, maar Madeleine is nu ook aan het leren om een kano te varen. Haar armpjes zijn nog te kort om goed te kunnen roeien, maar zelfs als we langzaam gaan is het lekker om rondgeroeid te worden! Kinderarbeid is prachtig onder de juiste omstandigheden :)
Jason is uiteraard nog te klein om misbruikt te worden dus die geniet nog lekker van zijn drinken op de steiger en bekijkt alles op z'n gemakje.
Zoals jullie ook al weten is Madeleine een expert in het vangen van kikkers (van wie heeft ze dat toch?). Wat jullie waarschijnlijk nog niet wisten (en wij trouwens ook niet) is dat ze ook snel een expert begint te worden in het fotograferen van kikkers (van wie heeft ze dat toch). Zij verraste iedereen door een kikker te vangen, het beestje te poseren op de leuning van een van de tuinstoelen en er prompt een foto van te maken - "net zoals papa doet".
Misschien nog niet National Geographic kwaliteit maar absoluut een stuk beter dan wat ik kon toen ik 4 jaar oud was! Ik zie een toekomst als natuurfotograaf in het verschiet!
Na 4 jaar huilen en paniek heeft Madeleine eindelijk besloten dat ze Sadie de hond toch wel lief vind. Deze ontwikkeling ging zelfs zo ver dat Madeleine er dagelijks op stond om Sadie een bad te geven en haar te wassen -- en dat terwijl een dikke maand geleden Sadie nog het grootste deel van elke dag buiten in de kennel doorbracht omdat Madeleine niet met haar voeten op de grond wilde als Sadie in huis was!
Sadie moet nu overal bij zijn en is een vaste toeschouwer bij Madeleine's balletvoorstellingen.
De rest van het publiek zit ook vol verwachting op de eerste rij!
Maar het was de moeite waard - wat een show!
Tegen het einde van de voorstelling hadden we nog een speciale gast die ook even zijn balletkunsten vertoonde - vriendelijk toegelachen door de experts!
Ik was inmiddels ook gearriveerd, een paar dagen eerder, en na een 11-uur lange reis zijn we afgelopen zondag weer allemaal met de auto teruggekeerd in Connecticut. Een lekkere vakantie!
Nadat de prinses en de kikker ieder zijns wege zijn gehupsts kwamen we een dikke boomstronk tegen die nog dikker was dan dat Madeleine groot is - en dat moest uiteraard gevierd worden!
Het hoogtepunt van onze wandeling waren de pluizebollen van de uitgebloeide paardenbloemen. Iedereen weet uiteraard dat als je alle pluisjes in een adem wegblaast, je een wens mag doen....
....en dat was leren fietsen! We hadden de fiets al ruim een jaar in huis (als beloning voor netjes op het potje plassen), maar Madeleine's interesse in de fiets was flink gedaald nadat ze een keer met fiets en al omgekukeld is in onze serre. Blijkbaar was het tijd om het weer eens te proberen - en met heel wat meer succes deze keer!
Onder het toeziend oog van haar grote kleine broer word er flink geoefend....
Het is hard werk om het enige vlakke plekje in onze tuin over te steken :)
En af en toe slaat de frustratie toe.... Maar uiteindelijk is Madeleine helemaal klaar om op het nabijgelegen wandel/fietspad haar kunsten te vertonen!
Helemaal klaar voor de start met alle knie en elleboog beschermers op de juiste lichaamsdelen bevestigd...
En hop! Helemaal zelf gefietst!
Nu moeten we Casey nog even leren hoe zo'n fietsje werkt en dan kunnen we straks leuk met z'n allen fietstochtjes gaan ondernemen. Madeleine is een goede lerares en ondanks dat Casey het allemaal niet zo gemakkelijk vind....
....weet Madeleine haar al snel wat op te beuren :) 
