...en nog meer ijs!

Vanwege alle sneeuwstormen de laatste weken heb ik weinig kans gehad om naar mijn kantoor te gaan. Gelukkig kan ik goed van thuis uit werken, maar zo af en toe is het toch wel fijn om weer eens in een normaal ritme te komen. Vandaag was het weer eens zo ver: een hele dag geen sneeuw in het vooruitzicht. Wel een beetje koud - zoals je hieronder ziet is het -1 graad Fahrenheit in de auto op weg naar mijn werk. Dat is ongeveer 18-19 graden onder nul in Celcius en er stond vandaag ook een strakker bries zodat de gevoelswaarde rond de -25 lag. Maar wel een strak blauwe lucht en een lekker zonnetje erbij en dat doet wonderen!
Nou ligt mijn kantoor aan de zee en wonen wij in de heuvels. Bij ons thuis ligt er veel meer sneeuw dan rondom mijn kantoor, maar de ijsstorm had daar wat harder toegeslagen de afgelopen dagen en het effect was aardig fotogeniek!

Alle sneeuw was bedekt met ruim een centimeter ijs en ik moest er telkens doorheen stampen om te kunnen lopen - de hele omgeving was verder een heuse schaatsbaan!

Elk grassprietje was bedekt met ijs!

Vanwege de harde wind was het gras soms uit de ijs-omhulsels gewaaid wat een mooi effect gaf

lichtgevende-ijslollie

Het hek ...

Heerlijk zo'n dag zonder sneeuw! Helaas begint de ellende vannacht weer opnieuw en hebben we morgen weer 100% kans op sneeuw en ijs, volgens de weermeneer. Jammer. Ik vond het allemaal wel mooi geweest.

Sneeuw, sneeuw en *zucht* nog meer sneeuw....en ijs...

21 januari 2011...
...27 januari 2011...

...1 februari 2011...

....2 februari...

en ik ben er vast een paar vergeten. Het houd maar niet op dit jaar! We hebben inmiddels al ruim 160 cm sneeuw gehad en we zijn nog maar halverwege de winter. Meestal valt de meeste sneeuw hier in februari. We weten tegenwoordig van gekkigheid niet meer wat te doen - de ene sneeuwdag na de andere en je krijgt helemaal niets voor elkaar, behalve sneeuwruimen. Ik sta bijna elke dag een paar uur te scheppen om alles begaanbaar te houden en om bijvoorbeeld de uitlaat van de wasdroger (die 75 cm boven de grond zit) open te houden.

Om de ellende compleet te maken is het regelmatig veel te koud om buiten te komen (tot 30 graden onder nul!), maar af en toe hebben we nog een beetje plezier van al dat witte spul...

Na een half uur graven was Jason's huisje weer bereikbaar, en Madeleine en haar vriendje Finn hebben plezier op onze eigen bobslee baan! (Hoewel Madeleine een halve seconde nadat deze foto gemaakt was van de slee af vloog en dat iets minder leuk vond).

De bergen sneeuw langs het pad naar onze achterdeur en langs de oprit worden steeds hoger en ik heb ze al een paar keer moeten verhuizen om plaats te maken voor - je raad het al: meer sneeuw!

Kun je Madeleine nog vinden in dit zoekplaatje?

Tot overmaat van ramp begint de onderlaag van de sneeuw in ijs om te vormen vanwege de druk die het sneeuwpak uitoefend, en mega-pegels hangen van alle daken. Smeltwater trekt door de muren heen en onze kelder en sommige muren zijn plaatselijk kletsnat.

De laatste dagen hebben we nog een ijsstorm op ons dak gehad en nu begint het langzaam maar zeker echt niet leuk meer te worden: er zijn gisteren verschillende gebouwen in Connecticut ingestort onder het gewicht van alle sneeuw en ijs. Kortom: tijd voor noodmaatregelen...

Jullie zien het goed: hier ben ik druk bezig een tunnel te graven vanuit ons slaapkamer raam op de eerste verdieping.

Er ligt bijna 80 cm sneeuw en ijs op het dak van onze serre en de voorspelling is voor nog eens 20 cm en een paar cm ijs in de komende 24 uur! Tijd om er snel wat af te gooien voordat het allemaal teveel word!

Je moet toch wat in je vrije tijd? Gelukkig kreeg ik de klus op tijd af voordat het weer slechter werd en had ik heel wat kubieke meters sneeuw naar beneden kunnen werken. Helaas lag bijna alles nu op het pad naar onze achterdeur en moest ik alles nog een keer weg werken....Iedereen in Connecticut loopt al een maand te klagen over de continue spierpijn die dit weer met zich meebrengt! Auw...

Uitzicht vanaf het dak. Er ligt nog ruim 30 cm sneeuw op het dak, maar er is in ieder geval een groot gewicht vanaf voordat alles met ijs bedekt wordt.

Gisteren, op Casey's verjaardag, waren we weer allemaal thuis vanwege de voorspelde sneeuw en ijsstorm. We hebben nu officieel geen drie verdiepingen meer in onze achtertuin - alles is nu een sneeuwhelling!

En weer een dag thuis zitten en wachten tot de sneeuw ophoud zodat ik weer een paar uur kan gaan ruimen.... maar eerst maar even lekker spelen met die twee broekmalders!

Madeleine demonstreert het formaat van de ijspegels die buiten het studeerkamerraam hangen.

En Jason knutselt en frutselt vrolijk heen!

Nog maar 4 weken en dan gaan we naar Florida/Costa Rica - we kunnen bijna niet meer wachten om even van dit witte spul verlost te zijn!