Irene komt eraan!!!

Nee niet onze Irene, maar de naderende orkaan die iedereen hier in staat van hoogste alertheid heeft gebracht. Het word nog een paar dagen voordat de storm in Connecticut is (waarschijnlijk zondagmiddag en -avond) en er kan nog van alles veranderen in het pad van de storm, maar hieronder kun je de laatste voorspelling van Irene's traject zien:

Inderdaad...recht over ons nieuwe dak! Hopelijk valt het allemaal wel mee, maar we zorgen in ieder geval dat we genoeg eten, drinken, batterijen, zaklampen en kaarsen in huis hebben om het een paar dagen uit te houden, indien nodig. Een beetje kamperen in eigen huis kan ook leuk zijn - toch?

Kermis in Litchfield

De plaatselijke vrijwillige brandweer had dit weekeind een klein kermisje georganiseerd om wat geld binnen te brengen voor hun kazerne. Lekker kleinschalig en ideaal voor kleinere kinderen!

Madeleine klautert door het klimhuis

Jason in het treintje - nog een beetje bang...Casey in het treintje - zij vind het helemaal geweldig blijkbaar!

Uiteraard moesten de gezichtjes beschilderd worden!

Lekker zo'n zomeravondje uit!

Bull's eye!!

Het klinkt wat leuker dan het eigenlijk is... Ondanks dat ik boven aan het lijstje van de doelgroepen sta ben ik er tot nu toe nog aan ontsnapt. Helaas is mijn geluk de afgelopen week afgelopen en heb ik van een besmette teek de Lyme-ziekte opgelopen. Gelukkig heb ik karakteristieke "bull's eye" uitslag gekregen zodat ik meteen wist wat er aan de hand was toen mijn rechterknie en mijn polsen allebei pijn gingen doen en ik me niet lekker voelde... Op de foto was mijn doelwit, achter op mijn rechterdij, ongeveer 7 cm in doorsnede. De volgende dag was het ding uitgespreid rondom mijn hele bovenbeen en zo'n 25 cm in breed! De gewrichts- en spierpijn was toen ook in mijn hele lichaam doorgedrongen. Ik heb nu een maand lang een kuur van zware antibiotica en moet het rustig aandoen (makkelijker gezegd dan gedaan!). Aan het eind van de antibiotica-kuur moet ik een aantal bloedtesten ondergaan om zeker te weten dat de parasiet weg is.
Gelukkig zijn de dokters hier goed voorbereid op deze ziekte (de naam Lyme-ziekte komt zelfs van een plaatsje in Connecticut) en veel van onze vrienden en collega's hebben er ook al aan moeten geloven, maar fijn is het toch niet! Gelukkig voel ik me inmiddels al weer wat beter en beginnen de antibiotica te werken. Ik hou jullie op de hoogte. Als je meer wilt weten over de ziekte kun je dat hier vinden: http://www.borreliose.nl/

Een regenachtige zondag...

Na maandenlang schitterend zomerweer hadden we vandaag een hele dag regen. Het kwam met bakken naar beneden, zodanig dat er op een aantal plaatsen in de buurt regenval-records gebroken zijn. Een hele dag binnenzitten nadat we net een hele dag buiten geleefd hadden op de camping viel niet mee en Madeleine en Jason waren een beetje hyper....

geknipt!

Jason was vandaag aan de beurt om naar de kapper te gaan en Madeleine wilde graag mee om dat te fotograferen...
Ons menneke was vandaag dus dubbel geknipt, maar hij staat er weer mooi op!

KAMPEREN!!

We waren het al een tijdje van plan, maar nu is het er eindelijk van gekomen: onze eerste kampeer ervaring met de hele familie! Hierboven zie je ons plekje aan de Housatonic Rivier, een half uurtje rijden van ons huis vandaan en een kwartiertje ten zuiden van de rode overdekte brug die jullie allemaal gezien hebben. De tent staat er al en Madeleine heeft al een goed plekje uitgezocht met uitzicht op de rivier beneden ons.

Nadat de auto uitgeladen was zijn we lekker even naar het water gegaan. Het was een prachtige zomermiddag en het water in de rivier was lekker koel.
Al het groen op de oevers en de blauwe lucht boven ons weerspiegelde prachtig in het water...
Heerlijk even lekker weg!

En zoals je ziet is het uitzicht ook niet mis!

Jason en Madeleine hadden het ook helemaal naar hun zin!
Aangezien we pas halverwege de middag waren vertrokken was het al vrij snel tijd voor het avondeten. Koken op papa's kampeerkeukentje was een hele ervaring voor die broekmalders, zeker nadat we wat ongewenst bezoek kregen van een nieuwsgierig stinkdier, maar het mooiste moest nog komen: het kampvuur!

De hoogste tijd voor het toetje: smores - een dubbele boterham van koekjes met een plak chocolade ertussen en alles word aan elkaar geplakt met een gemolten marshmellow! Kan bijna niet beter!

Het smelten van de marshmellows moet flink geoefend worden: een stokje met een marshmellow eraan geprikt moet langzaam opwarmen bij het kampvuur. Niet te dicht bij anders gaat 'ie in vlammen op, en niet te lang wachten anders druipt 'ie van je stokje af en valt 'ie in het vuur (of je stokje vliegt in de fik!). Het is allemaal niet zo gemakkelijk, maar gelukkig hadden we alle tijd om te oefenen :)

Hardstikke laat & tijd om naar bed te gaan...Casey sliep in de tent met Jason en Madeleine en ik sliep buiten onder de voortent want mijn tent was niet groot genoeg om er allemaal in te passen.

De volgende ochtend: pannekoeken voor het ontbijt terwijl het water voor de koffie en warme chocolademelk al op het kampvuur aan het opwarmen is.

Mjam! dat gaat er goed in!

Nog even een beetje spelen in de rivier - kreeftjes vangen en even lekker met de voeten in het water en dan is het weer tijd om alles in te pakken.
Alles gaat weer de auto in en de tent word nog even goed uitgeschud....
...je weet maar nooit wat er nog uit komt rollen. Je raakt van alles kwijt 's nachts in het donker...
Oh kijk! Een klein meisje! Maar goed dat we haar nog gevonden hebben voordat ik de tent ingepakt had!

Jason is zich inmiddels ook nuttig aan het maken in zijn eigen, onverbeterlijke stijl: met mijn kussen op z'n hoofd en zijn kampeerflamingo in de hand! Al met al een hele fijne dag en een geslaagd kampeer experiment. Niemand is door het stinkdier besproeid en iedereen heeft met volle teugen genoten. Nu we weten dat dit voor herhaling vatbaar is zullen we eens gaan sparen voor een grotere tent zodat we dit nog veel vaker kunnen doen - we hebben er allemaal al zin in!

Madeleine's eerste 'zwemdiploma'

De afgelopen weken is Casey bijna dagelijks met Madeleine en Jason naar "Sandy Beach", het strandje in Litchfield, geweest (misschien nog wel bekend bij jullie geroutineerde amerika-reizigers?)
Uiteraard is daar altijd genoeg water en zand om je dagenlang te amuseren en om lekker rond te rennen met je vriendjes en vriendinnetjes...
...maar het grotere nieuws is dat Madeleine is begonnen met haar voorbereidende zwemlessen. En dat gaat haar erg goed af! Jullie hebben hier inmiddels al regelmatig gezien dat Madeleine helemaal niet bang voor water is en met een paar opblaasbare hulpmiddelen overal naar toe zwemt. Nu is ze echter al flink op weg om zonder bandjes en vleugeltjes te gaan zwemmen!
Hierboven kunnen jullie zien hoe goed het gaat met haar zwemvest aan (Madeleine staat rechts op het drijvende platform) en hieronder kunnen jullie zien hoe goed ze het al kan zonder hulp: haar eerste min-of -meer zwemdiploma!
Drijven op de buik, drijven op de rug, bellen blazen en koppie onder gaat al helemaal goed! Heel knap hoor! Ze mag nu officieel door naar het volgende niveau, maar dat zal nog even moeten wachten want de vakantie is bijna voorbij...

Als beloning mocht Madeleine een prijs uitkiezen in het snoepwinkeltje bij het strand. Nou, dat kostte haar weinig moeite: deze prachtige snoepringen had ze al een hele tijd op het oog! Uiteraard kreeg Jason er ook een en Madeleine en Jason's vriendjes ook.
Dat was natuurlijk helemaal een hoogtepunt! Iedereen genoot zienderogend op deze prachtige zomerdag.
Er werd zo veel genoten dat wij de rest van de morgen overal groene en blauwe plasjes kwijl op konden dweilen in het hele huis!

En na alle pret op het strand werd de dag alleen maar leuker, want 's middags gingen we voor het eerst.....KAMPEREN!!!

nieuw dak!

Ons huis staat inmiddels al enkele maanden te koop en ondanks dat er nog steeds mensen komen kijken, zit er weinig schot in de verkoop. Niet echt verwonderlijk natuurlijk als je ziet wat er tegenwoordig allemaal gebeurd met de wereldeconomie, maar daar schieten wij natuurlijk niets mee op...

Ons huis was in de nabije toekomst aan een nieuw dak toe en aangezien we de afgelopen winter toch nog wel wat sneeuw en ijs schade opgelopen hadden aan de singeltjes hebben we besloten om er maar wat nieuws op te gooien. Onze makelaar wil dat we de vraagprijs van ons huis laten zakken om wat meer interesse te genereren, maar wij hebben liever een goed dak boven ons hoofd. Je weet maar nooit: misschien zitten we nog wel een winter op de Millard Street en dan houden we het graag droog....

Afgelopen maandag zijn ze begonnen met het afleveren van steigers en ladders en dinsdag zijn ze er met volle kracht voor gegaan! Uiteraard heeft het dinsdagavond en nacht continue gehoosd - na maandenlang geen regen gehad te hebben - want ons dak lag in de achtertuin.....gelukkig hebben we het binnen droog gehouden dankzij de hulp van wat plastic zeiltjes!

Donderdagmiddag was alles klaar en zag het er weer heel fraai uit. Ons nieuwe dak is een paar tinten donkerder dan het oude dak (misschien kun je het zien op de foto hierboven: het huis heeft al een nieuw dak, maar de serre nog niet) en heeft wat minder gaten, dus het ziet er niet alleen mooi uit - het houd ons ook weer een tijdje droog! We hebben 30 jaar garantie op de singels maar we hopen voor die tijd toch wel verhuisd te zijn!

Zoals je ziet zijn onze dakdekkers ook erg creatief met plakband! Hopelijk is ons nieuwe dak genoeg reden voor een toekomstige koper om binnenkort een bod op het huis te maken. Wij zijn er klaar voor!