Mooi, maar niet zo mooi!

Het is vandaag 28 October en we hebben al sneeuw op de grond! De bladeren zijn nog niet eens van de bomen af en het is nu al wit. Vandaag was het nog plaatselijk, maar morgen kunnen we schijnbaar al meer dan 15cm sneeuw verwachten als de voorspellingen uitkomen!

 Het is wel mooi rond zonsopgang, maar ik ben hier nog niet echt klaar voor....

We hebben in het afgelopen jaar al record sneeuwval gehad (afgelopen winter), record regen (lente), record hitte (zomer), een orkaan met nog meer record-regenval, en nu 15 cm sneeuw voordat het november is? Dat beloofd niet veel goeds!

Aaaaaaahhhhh!

Jason bij de tandarts - Madeleine gaat er met plezier naar toe want ze krijgt altijd een prijs. Gelukkig heeft ze haar broertje ook enthousiast gemaakt want hij begon meteen te giechelen toen zijn tandjes gekieteld werden. Dat had best minder leuk kunnen zijn - zowel voor Jason als voor mij!

heksje

Nog twee weken en dan is het Halloween! Madeleine heeft al lang besloten hoe ze zich wil verkleden (maar ik verklap het niet). Maar de komende twee weken moeten er eerst nog wat oude verkleedspullen uitgetest worden ter voorbereiding. Zoals dit heksenkostuum - aangevuld met de nieuwe puntmuts en bijpassende gezichtsuitdrukking!

Eng hoor!

Pompoenentijd!

 Het zat er al een tijdje aan te komen, maar vandaag was het dan eindelijk zo ver: de jaarlijkse expeditie naar de plaatselijke pompoenenkweker. Bunnel Farm is een vaste bestemming voor iedereen die flink in de herfststemming wil komen. Het is een mooie oude boerderij...

 

 ...met paardjes, konijnen, kippen en allerlei andere boerderijbewoners die zich lekker door de plaatselijke jeugd laten aaien. 

 

 Op het erf is met wat hooibalen een mini-doolhof aangelegd voor de kleintjes.

 Terwijl in het grote maisveld achter de boerderij een gigantisch doolhof is gemaaid voor mensen die wat meer tijd te besteden hebben en wat meer geduld hebben dan Jason en Madeleine....

 Gelukkig was er nog van alles leuks en lekkers te vinden op de boerderij - zoals deze prachtige heksen puntmuts voor Halloween!

 Maar uiteindelijk kwamen we voornamelijk voor de pompoenen. Jason en Madeleine mochten er allebei een uitkiezen. Nou, dat viel niet mee!

 Uiteindelijk, na een half uur wikken en wegen, hebben we er maar twee uit de hoop getrokken en zijn we vrolijk weer op huis in gegaan...

 Zo te zien zijn de twee uitverkoren pompoenen goed in de smaak gevallen! Binnenkort zullen jullie hier wel te zien krijgen hoe we ze versierd hebben (als de eekhoorns ze niet voor die tijd opeten!)

Herfstfestival!

 Wat een prachtige herfstdag vandaag: strak blauwe lucht, herfstkleuren in de bomen en 27 graden. Een ideale dag om het jaarlijkse herfstfestival in Warren, een plaatsje vlakbij, te bezoeken met wat vrienden.  Madeleine's grote vriend Finn en Jason's vriendje Ronin, twee broertjes, waren samen met hun ouders (onze vriendjes) mee naar het festival gekomen. Er is daar van alles leuks te doen en zien voor de hele familie, zoals en goochelshow!

 Madeleine werd zelfs als charmante assistente opgeroepen om mee te helpen met een goocheltruc!

 Even later werd Finn ook bij al dat getover betrokken...

 ...en dat was wel even lachen!

 De goochelaar was erg leuk en alle kids lachen regelmatig in een scheur.

 Na de toverkunsten zijn we naar een ouderwetse houthakkers demonstratie gegaan. Deze mannen zijn met een gigantische trekzaag een wedstrijd aan het houden met de man in de voorgrond die een kettingzaag heeft...

 ...zoals je ziet gaat dat ouderwetse handwerk best goed!

Vroeger werden alle boomstammen via rivieren naar de zaagmolen vervoerd en liepen de houthakkers vrolijk op de drijvende stammen. De mannen die de houthakkershow verzorgden hadden ook daar een demonstratie voor. Het valt blijkbaar niet mee om dit goed te doen. 

 Wel knap om te zien hoe ze dat doen...

 Maar als het eenmaal mis gaat is het snel afgelopen!

 Tijd voor een nieuwe kandidaat!

 Ook hij ging snel de plomp in!

 Tenslotte een wedstrijd met twee houthakkers op een stammetje - maar als er een kopje onder gaat volgt nummer twee snel. Maar goed dat het lekker warm was vandaag!

 Even later ontdekten we dat de goochelaar nog een ander talent had.....ballonnen opblazen!

 Madeleine met haar nieuwe explosieve kleine zeemeermin: Ariel. Erg knap hoor!

 Nog meer leuke activiteiten: kunstwerkjes maken met gekleurd zand.

 Terwijl Madeleine druk met haar zand aan de slag was ben ik met Jason een ritje gaan maken in een heuse brandweerwagen - Jason was de koning te rijk en mocht zelfs even de zwaailichten en sirene aanzetten!

 En als afsluiter een tekenles van een kinderboekenschrijver en -illustrator die hier in de buurt woont en die een heel populaire serie boekjes ('Tractor Mac' - over de avonturen van een tractor en zijn dierenvriendjes) schrijft. 

 Iedereen in het publiek mocht verzoekjes indienen en alles wat geroepen werd, werd meteen getekend. 

 Jason en Madeleine mochten zelfs even op de echte 'Tractor Mac' zitten en ze zijn allebei met een nieuw boek, gesigneerd en versierd met een tekeningetje door de auteur naar huis teruggekeerd! 

 Eenmaal thuis hadden Madeleine en Jason blijkbaar nog niet genoeg getractord en hebben ze zelf hun eigen tractor gebouwd uit wat meubilair en kussens. Jason noemt zichzelf de laatste tijd 'rocket man' en binnen de kortst mogelijke tijd was de tractor omgebouwd tot een heuse raket en waren ze allebei klaar voor de lancering. De helm en veiligheidsbrillen hebben ze al op - dit is een heel serieuze onderneming!  

 Gelukkig is de lancering en de landing, na een lange reis door de ruimte, goed verlopen en was iedereen op tijd thuis voor het avondeten.

 Ook dat is een serieuze onderneming en Raketman Jason heeft voor de zekerheid zijn veiligheidsbril maar opgehouden totdat de laatste hap van zijn toetje op was!

 Missie geslaagd: een hele leuke herfstdag is tot een goed einde gebracht!  

nog meer watervallen!

Zondagmiddag 25 september: alweer een open huis, in de hoop dat iemand ons huis wil kopen. Omdat we niet thuis mogen zijn tijdens de 'bezoekuren' hebben we maar onze boterhammetjes gesmeerd en zijn we lekker gaan picknicken in een park in de buurt. Kent Falls is waarschijnlijk nog wel bekend bij een aantal bezoekers van deze blog en blijft een leuke bestemming om een paar uurtjes door te brengen!


Madeleine was zo onder de indruk van de watervallen op Bear Mountain vorige week dat ze niet wilde geloven dat er nog grotere bestonden.... laat staan 20 minuutjes van ons huis vandaan! Nou, dat lieten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen....




We zijn eerst helemaal maar de top geklommen - we waren halverwege al de tel kwijt, maar het moeten zeker 12 watervallen boven op elkaar gestapeld zijn - en na afloop mochten Jason en Madeleine nog even in het water spelen in de rivier.


Daarna was het weer tijd om terug naar huis te gaan. Helaas was er helemaal niemand naar ons huis komen kijken, maar wij hebben in ieder geval ons best gedaan om onze middag zo aangenaam mogelijk door te komen. Dat is niet zo heel moeilijk in zo'n mooie omgeving!

hoogtepunt

Een paar weken geleden zijn we op een zaterdagmiddag heel ambitieus op weg gegaan naar Bear Mountain - de hoogste berg in Connecticut. De hele berg beklimmen was waarschijnlijk iets te veel van het goede voor onze teamleden met hele korte beentjes, dus hebben we de auto halverwege de berg geparkeerd en hebben we de laatste paar kilometers gelopen.

Op weg naar de top! Jason is een dappere stapper en laat zich niet kennen!

En Madeleine kan er ook wat van! Zolang er geen modder op het pad is gaat zij er kilometers lang tegenaan!
Onderweg kwamen we hele mooie watervallen tegen en fraaie herfstplaatjes (herfstblaadjes?).


En af en toe nog meer mooie watervallen - al die regen deze zomer is uiteindelijk toch nog ergens goed voor!
Na een flinke klim en klauterpartij (het laatste stuk van het pad is heel erg steil en rotsachtig) klommen we uiteindelijk boven de bomen uit en hadden we een fantastisch uitzicht...

Madeleine doet goed haar best om alles in zich op te nemen terwijl Jason zijn schoenen bestudeerd en zich afvraagt hoe hij in hemelsnaam weer veilig van deze berg af kan komen met zijn hardloopschoentjes.

Uiteraard valt het allemaal wel mee. Zowel Jason als Madeleine hebben zich ontwikkeld tot echte berggeiten (bergapen?) en ze hebben allebei het grootste deel van de klim en de afdaling zelf gelopen. Vakwerk! Het blijft telkens weer een hele uitdaging om helemaal hierboven te komen, maar het uitzicht is het meer dan waard!